Świat yaoi - szkolne lata

Christian Nimitero
*archiwum*

Zamrugał i spojrzał na chłopaka z lekka zdziwiony.
Podał mu rękę, jak wypadało. Już się przyzwyczaić zdążył że musi ciągle w górę patrzeć, wiec akurat to mu różnicy nie robiło.
-Christian... Christian Nimitero... -Powiedział nadal będąc w lekkim szoku.
Może był po prostu nie przyzwyczajony że ktokolwiek zwraca na niego uwagę?

Christian Nimitero
*archiwum*

-Chrześcijanin? -Zamrugał po czym uśmiechnął się lekko, ledwie zauważalnie.
-Dziękuje... Ty pewnie jesteś zza granicy, prawda? Bo imię z całą pewnością masz zagraniczne. -Przyznał i aż sam zamrugał... Bo przecież po raz pierwszy tyle powiedział przy kimś kogo dopiero co poznał.
Tego za normalne nie mógł uznać... chociaż zapewne, tak właśnie powinien się zachowywać normalnie.

Christian Nimitero
*archiwum*

-A..aha... nie wiedziałem. -Przyznał choć nieco zażenowany... bo i nie znał znaczenia własnego imienia.
Cóż, nigdy go to nie interesowało, zapewne dlatego.
-Grekiem? Ciekawie -Uśmiechnął się nieco przyjaźniej. Nie spodziewał się chyba tego... albo wogóle nie spodziewał się rozmowy z tym chłopakiem.
-A czemu z Grecji przyjechałeś do tak nie miłego kraju jak nasz? -Spytał książkę na kolanach swoich kładąc.

Christian Nimitero
*archiwum*

-To już rozumiem czemu ten kraj wybrałeś -Uśmiechnął się w zupełności się z tym zgadzając.
Zawsze uważał ten kraj za jedno wielkie śmietnisko i nic tego nie zmieni.
Ja bym wolał wrócić do nauczania indywidualnego... byłoby lepiej chyba dla wszystkich.
Uśmiechnął się nieco smutno.

Christian Nimitero
*archiwum*

Mało co na podłogę nie runął gdy chłopak go za rękę pociągnął.
Jednak drugą ręką złapał się wózka, przez co ten pojechał po prostu w stronę kanapy.
Odetchnął z ulgą gdy okazało się że spotkania bliższego z podłogę mieć nie będzie. Usiadł wygodnie, po czym spojrzał na Dite ustawiając jako tako wózek.
-Um... ja? W sumie to... nie wiem... Nie jestem dobry chyba w rozmawianiu z kimkolwiek.

Christian Nimitero
*archiwum*

-Nie.. nic się nie stało... -Na ziemi nie zlądowałem, w każdym razie Dokończył w myśli po czym na chłopaka spojrzał.
-O sobie?.. Znaczy... co dokładniej? Co chciałbyś wiedzieć, lepiej spytam. -Powiedział po czym ręce splótł ze sobą na kolanach je kładąc.

Christian Nimitero
*archiwum*

Zamrugał i po głowie się podrapał.
-W sumie to jestem stąd... a dokładniej, z górnej części kraju. Takie małe miasteczko, więc na mapie nawet nie znajdziesz. -Przyznał po czym uśmiechnął się delikatnie.
-A jestem tu, bo matka miała mnie dość. -Oznajmił krótko. Powiedział prawda, bo i po co miałby kłamać? Nie ma sensu.